Çocuklarda bağlanma stilleri nelerdir ?

Çocukta bağlanma tarzları, John Bowlby tarafından geliştirilen bağlanma teorisine dayanmaktadır. Bu teoriye nazaran, çocuklar bakım veren şahıslara olan bağlanmalarını farklı tarzlarda gösterirler. Bağlanma tarzları ekseriyetle çocuğun bakım verene reaksiyonları, duygusal gereksinimleri ve alaka kurma marifetlerini yansıtarak gelişir. İşte çocukta yaygın olarak görülen bağlanma tarzları:

Güvenli Bağlanma (Secure Attachment):

Güvenli bağlanma, çocuğun bakım verene itimat duyması, ona rahatça bağlanabilmesi ve ayrılık anlarında telaş yaşamaması ile karakterizedir.

Güvenli bağlanmış çocuklar, bakım verenin duygusal ve fizikî olarak mevcut olduğuna inanır ve bu nedenle etraflarını keşfetmekte özgürdürler.

Kaygılı Bağlanma (Anxious-Ambivalent Attachment):

Bu bağlanma tarzı, çocuğun bakım verenin ilgisini kazanmak ve korumak için ağır bir efor sarf ettiği bir durumu tabir eder.

Ayrılık durumlarında korku yaşayan bu çocuklar, bakım verenin dönüşünde karmaşık duygusal yansılar gösterebilirler.

Kaçınan Bağlanma (Avoidant Attachment):

Kaçınan bağlanma, çocuğun bağlanma figürüne karşı duyarsız yahut uzak davranma eğiliminde olduğu bir tarzıdır.

Bu çocuklar, bakım verenleri tarafından desteklenmeme ya da duygusal gereksinimlerine uygun bir halde cevap verilmeme riski altında büyüyebilirler.

Korkulu Bağlanma (Disorganized Attachment):

Bu bağlanma tarzı, çocuğun bakım verene hem bağlanma hem de kaçınma reaksiyonlarını birebir anda sergilediği karmaşık bir durumu söz eder. Endişeli bağlanmış çocuklar, bakım verenleri ile ilgilerinde çelişkili ve öngörülemez davranışlar sergileyebilirler. Bağlanma tarzları ekseriyetle çocuğun birinci yaşlarda gelişir ve bu tarzlar, çocuğun yetişme ortamındaki bakım kalitesi, cevap verme tavırları ve aile dinamikleri üzere faktörlere bağlı olarak şekillenir. İnançlı bağlanma, çoklukla olumlu çocuk gelişimi ve sağlıklı münasebetlerle ilişkilendirilirken, öteki bağlanma tarzları bazen ilerleyen yaşlarda toplumsal ve duygusal sıkıntılara yol açabilir. Çocuklar ortasındaki bağlanma tarzları, ailelerin ve bakım verenlerin çocuklarına sağladıkları dayanak, itimat ve duygusal cevapla değerli ölçüde etkileşim gösterir.