İkili ilişkilerde güven

Bana bir palavra söyledin – ben bahisle ilgili öbür bir şey sorunca, ortada, itiraf ettin palavra söylediğini. “Daha söylerken yapmamam gereken bir şey yaptığımı anladım, sen sormasaydın da söyleyecektim bunu sana” dedin; ben de “Nasıl bilebilirim bunu?” dedim.

Bir şey, yavaştan, ucundan, yırtılmıştı.

Yalan, alakada, bir çentik açar, şöyle düşün: Bir yük taşıyan bir objede; diyelim, balkon çiçekliğini tutan askılı bir kolda, bir çentik oluşursa, taşıdığı yükten ötürü dokusu yavaş yavaş yırtılmaya, yarılmaya başlar, giderek, külliyen kopabilir.

Yalan, zira, zati, kendi kendini çoğaltan, çoğaltmak zorunda olan bir şeydir: her palavrasını gizlemek için, yeni, ek palavralar söylemek zorunda kalırsın. Bunun yaratacağı zedelenmeler, gedikler de, işte, o denli, sürüp sarfiyat ve sonunda bütün yapıyı yıkacak boyutlara varabilir.

Yalan ilgiyi koparır, sonunda.

Güven. Birinin kelamından emin olmak olarak isimlendirebilirsiniz, davranışlarından emin olmak, söylediklerinden, sustuklarından, hatta hissettirdiklerinden. Biriyle bir bağ kurabilmek, kurulan alakayı sağlıklı bir formda devam ettirebilmenin temelinde o bireye duyduğumuz inanç duygusu yatıyor. İtimadı tanımlayan ve onu farklı bakış açılarıyla ele alan birçok yaklaşım bulunuyor. Partnerlerin bağlantı dışında öbür şahıslarla cinsel ve duygusal bir arayışta olmaması, münasebette belirsizliğin ortadan kalkması, birbirlerinin gereksinimlerine hassaslık, partnerin gerçek niyetine ait tutarsızlığın olmaması olarak açıklanıyor. Partnerimizin davranışlarına dair olumlu beklentiler oluşturmak, niyetlerini kestirim edebiliyor olmak ona duyduğumuz inancı söz ediyor.

İlişkilerde inanç üç farklı beklentiyi beraberinde getiriyor.

Güvenilirlik (dependability) ; partnerimizin dürüstlüğünden emin olmak,

tutarlılık (öngörülebilirlik) ; partnerin davranış ve telaffuzlarının uyumlu olması,

inanç ; muhtaçlığımız olduğunda partnerimizin yanımızda olacağı bilmek.

“İncinme değil bu, öfke değil, ah değil. Ötesi, çok ötesi. Tam bir yürek çöküntüsü, ruhun taşa dönmesi, aklın büyük yalnızlığı, beşere olan inancını yitirme.”