İlişkinde bağlı mısın yoksa bağımlı mı ?

Bağlanma ve Bağlanma Tarzları: İnançlı Münasebetlerin Temeli

Bağlanma, çocukların bakımverenlerine duydukları duygusal bağ ve inanç hissidir. John Bowlby’nin kuramına nazaran, bu bağlanma süreçleri hayatın birinci yıllarında şekillenir ve bireyin ileriki omurundaki alakalarını derinden tesirler. Mary Ainsworth’ün çalışmalarıyla birlikte dört temel bağlanma tarzı tanımlanmıştır: İnançlı, Kaçınan, Kaygılı/Çelişkili ve Dağınık/Düzensiz.

1. İnançlı Bağlanma:
İnançlı bağlanma tarzına sahip çocuklar, bakımverenlerine kolaylıkla bağlanır ve onları bir güvenlik kaynağı olarak görürler. Bu çocuklar, bakımverenleri yanlarındayken kendilerini inançta hisseder ve keşif yapma konusunda daha gözü pek olurlar. Yetişkinlikte, inançlı bağlanma tarzına sahip bireyler çoklukla sağlıklı ve istikrarlı bağlar kurarlar.

2. Kaçınan Bağlanma:
Kaçınan bağlanma tarzına sahip çocuklar, bakımverenlerinden bağımsız olma eğilimindedirler ve duygusal yakınlıktan kaçınırlar. Bu çocuklar, bakımverenlerinin duygusal olarak erişilebilir olmadığını öğrenmişlerdir. Yetişkinlikte, bu bireyler çoklukla duygusal yakınlık kurmaktan kaçınır ve bağlarda aralı olabilirler.

3. Kaygılı/Çelişkili Bağlanma:
Kaygılı/Çelişkili bağlanma tarzına sahip çocuklar, bakımverenlerine karşı çok bağımlı ve korkulu bir yaklaşım sergilerler. Bu çocuklar, bakımverenlerinin tutarsız davranışları nedeniyle daima bir belirsizlik içindedirler. Yetişkinlikte, bu bireyler çoklukla alakalarda ağır duygusal muhtaçlıklar hisseder ve terk edilme korkusu yaşarlar.

4. Dağınık/Düzensiz Bağlanma:
Dağınık/Düzensiz bağlanma tarzına sahip çocuklar, bakımverenlerinin davranışlarına karşı tutarsız ve kaygılı bir reaksiyon verirler. Bu çocuklar çoklukla travmatik yahut berbata kullanılma tecrübeleri yaşamış olabilirler. Yetişkinlikte, bu bireyler ekseriyetle kaotik ve istikrarsız alakalar yaşarlar.

Sonuç:
Bağlanma tarzları, bireylerin hayatları boyunca kurdukları ilgileri etkileyen kıymetli bir faktördür. İnançlı bağlanma tarzının teşvik edilmesi, bireylerin sağlıklı ve memnun alakalar geliştirmesine yardımcı olabilir. Ebeveynler ve bakımverenler, çocuklarının duygusal gereksinimlerine hassas ve dengeli bir halde cevap vererek inançlı bağlanma tarzlarını destekleyebilirler.