Sadakatsizlik

Sadakatsizlik
Alakalarda kıymetli yeri olan sadakatsizlik konusuna değinmek istiyorum. İtimat hissinin ihlali kelam mevzusudur. Çok farklı tanımlamaları olsa da bireylerin kültürel yapıları içinde sadakatsizliği nasıl algılladıkları değerli rol oynar. Geçmişten günümüze kadar taşınan ve her yeni jenerasyonda da varlığını sürdüren bir durumdur. Sadakatsizlik sonrasında bağın sağlıklı yürütülme ihtimali var mıdır? Ne dersiniz?
İşte bu sorunun karşılığı bireyden bireye ve içinde yetiştiği kültürün tesiriyle farklılıklar gösterir. Öncelikli olarak her iki tarafın da sorunu aşmaya istekli ve istekli olması kıymetlidir.
Bir çift terapisti olarak hususa baktığımda, sürecin şu biçimde ilerlediğini görüyorum. Birinci karşımıza çıkan ret etme ve inişli çıkışlı hislerin yaşandığını gözlemleriz. Sonrasında durumun kabulü ile gelişen depresif hisler ve bununla birlikte ilginin yok olduğunun düşünülmesi üzere en olumsuz otomatik niyetler yaşanılır. İlgide tekrar itimat oluşturulunca, çiftin içinde oluşan umut ile gelecek tekrar yapılandırılır.
Sadakatsizlik üzerine yapılmış birkaç çalışmadan kelam etmek isterim.
Sadakatsizlik, pek çok araştırmaya bahis olmuştur. Scheinkman (2005), sadakatsizlik yaşantısının ne kadarının söyleneceği üzerinde durmuş ve bu mevzuda hiçbir açıklama yapmayı mecburî görmezken, bireylerin kendilerinin konuşulacak ölçüsü belirlemelerine hürmet göstermiştir. Diğer bir yaklaşımda, yaşanılan durumun şeffaf bir halde paylaşılması gerektiği, sır olarak kalırsa tedavinin mümkün olamayacağı söz edilir.
Sadakatsizlik lisana getirilip kabul edildikten sonra tedavi sürecine geçilir. Davranışçı çift terapisi, his odaklı terapi, birleştirici davranışçı çift terapisinin umut verici sonuçlar verdiğini (Blow 2008) ve sadakatsizlik sorunu ele alındığında çiftlerin genel gerilim düzeylerinde değerli ölçüde azaltıcı tesir gösterdiği görülmektedir.
Birebir formda bağışlanma odaklı bilişsel davranışçı yaklaşımın çifti güçlendirici olduğu kadar tıpkı vakitte önleyici rolünün olduğu da görülmektedir. Bağışlama, çiftlerin darılma, öç alma, cezalandırma üzere daha kısır döngüye iten davranışlara kapılmalarını pürüzler. Bilhassa olumlu bağışlamanın karşıdaki eşte anlamayı arttırdığını, kızgınlık hislerinin azaldığı üzere ve evlilik doyumu ile alakalı olduğu görülmektedir.
Sadakatsizliğin en çok desteklenen yaklaşımlarından biride Synder, Baucom ve Gordon (2008) tarafından geliştirilen bütünleştirici bir yaklaşımdır. Bu yaklaşım üç etaptan kelam etmektedir.
1- Birinci tesir ile uğraşma: Bu kademede eşlere münasebetlerdeki kriz durumlarındaki hislerini yönetme ve karar verme hünerleri ele alınır.
2- Bağlamı açıklama ve mana bulma: Eşlerin münasebetlerini ve bağlantı dışındaki şartlarda kendilerini evlilik dışı bağlantı yaşamaya yatkın kılan etmenleri incelemeleri rehberlik edilir.
3- Hayata Devam Etme: Bu kademede ise, bağışlama ile ilgili fikirleri su yüzüne çıkartılır. Evlilik dışı bağda yaraları sarma uğraşları ele alınır. Ayrıyeten, kendilerine, gelecekteki sadakatsizlik durumlarından korumak için evliliklerini güçlendirecek müdahaleler öğretilir.
Bunları yaparken çiftler ortasında münasebetleri için umut uyandırmak kıymetlidir.
Sadakatsizlik bir halk sıhhati sorunu olarak ele alınıyor olsaydı, bir salgın olarak nitelendirilirdi. Gerçekten sadakatsizlik, her yeni jenerasyonda yaygın olan bir durumdur. Sizce bu yaygınlığın nedenleri nelerdir? Kendi yaşantınızda ailelerin bundan nasıl etkilendiğine şahit oldunuz mu?