Terapistim benim hakkımda ne düşünüyor?

Terapistler de danışanlar üzere insandır; terapötik münasebete gerçek beşerler olarak girerler ve çalıştıkları danışanlarla ilgili kaçınılmaz olarak hisleri vardır. Bu hisler, geçmişte başka beşerlerle yaşadıkları tecrübelerden etkilenir.

Bir danışanla birlikteyken, hislerini, rastgele niyetlerini, dehşetlerini ve hayallerini aşmaya çalışmak yerine, bağ odaklı terapistler bunları varlıklı bir alt katman olarak kullanır, bu alt katmana daldıklarında, bu danışanın kim olduğuna ve ona (ve başkalarına de) nasıl karşılık verdiklerine dair daha tam bir anlayışla ortaya çıkarlar. Bir kıyafet mağazasının prova odasındaki karşı karşıya duran aynalar düzenlemesine baktığınızda gördüğünüz manzara dizisini düşünün: siz, size bakan siz, size bakan siz… Birebir halde, terapist kendisine, danışana bakan danışana, danışana bakan terapiste bakan kendisine bakar—sonsuz bir geri dönüş, terapist ve danışanın bu münasebette yaşadıkları kanılar, hisler, izlenimler ve eğilimlerin tüm senfonisinde tamamlanır.

Terapistin niyetleri, hisleri, izlenimleri ve eğilimleri—geçmiş bağlantılardan büyüyüp bu mevcut olanla harmanlanan, hepsi farkındalığa büsbütün açık—doğru klinik değerlendirmeler yapmasına ve tesirli müdahaleler planlamasına yardımcı olur. Daha da kıymetlisi, kim olduğunu ve danışana ne hissettiğini söz ederken, onu otantik bir bağlantıya davet edebilir, bu ilgi danışanın kendisinin de otantikliğe yanlışsız hareket etmesini dayanaklar ve teşvik eder.