Kendini sevme

KENDİNİ SEVME

Günlük ömür içerisindeki aksiliklerle uğraşırken kendimizi unuturuz. Kendimize ayırdığımız alan küçülür küçülür ve etrafımızdaki insanlara ayırdığımız alanın büyüdüğünü fark etmeyiz. Gün gelir, ‘Ben neredeyim?’, ‘Ne yapıyorum?’, ‘Ben, kendime neler yaşattım?’, ‘Kendim için olumlu olan ne yaptım?’ üzere soruları sormaya başladığınızda farkındalığınız artar. Kendinizi düşünmeye başlarsınız. Bu asla bencillik değildir. Şayet kişinin narsist bir yaklaşımı yoksa bencillik olarak kabul edemeyiz.

Kendi kıymetlerimize aksi düşen davranışlar ve fikirler içine girdiğimizde, kendimizi diğerlerinin gözünden görmeye başlarız. Yargılarız ve mutsuz oluruz. Geçmiş yıllardaki aksiliklerin kalıntıları da bu durumu tetikler. Bu yaşanılan olumsuz his, fikir ve davranışları bilinçaltımıza ya da şuur dışımıza atarız. Burası o denli bir yerdir ki, birebir mangaldaki kömür üzere söndü, bitti, yok oldu derken bir hava akımı ile yine alevlenirler. Bizim anımızı karartırlar. Öteki insanlara özgüvenli, güçlü bir kişilik gösterirken iç dünyamızda savaşlar verebiliriz. Huzursuzluk, mutsuzluk, çaresizlik…

Böyle hayat geçer mi? Dönüp kendinize sorun, ben kendim için sahiden ne yapıyorum?

Bu dünyaya bir defa geldik. Kendimizi sevmeli ve kıymet vermeliyiz. Kendimizi olduğumuz üzere kabul etmeliyiz. Kendimizi sevmek değerlidir. Bunu gerçekleştirdiğiniz vakit etrafınızdaki beşerler tarafından sevildiğinizi, bedel görüldüğünüzü hissedersiniz. Kendimizi sevdikçe pişmanlıkları ortadan kaldırır, af ederiz.

Evet, dünyaya bir sefer geldik ve keyifli, huzurlu yaşamak hepimizin hakkı.

Bugün kendiniz için, kendinizi keyifli hissettirecek neler yaptınız?