Eşimi terapiye nasıl ikna edebilirim?

Terapiye Yönelik Önyargılar: Kaygı ve Yanlış Anlayışlar

Terapiyle ilgili en yaygın önyargılardan biri, terapiye gitmenin bir “zayıflık” göstergesi olduğuna dair yanlış bir inançtır. Bu, ekseriyetle toplumda duygusal zorlukların üstesinden tek başına gelinmesi gerektiği anlayışından kaynaklanır. Halbuki ki, therapeutic interventions, bireyin iç dünyasını keşfetmesini ve sağlıklı başa çıkma düzenekleri geliştirmesini sağlar (Corey, 2017). Bir terapistin rolü, bireyi güçlendirmek ve onun içsel kaynaklarını fark etmesini sağlamaktır, bu da aslında bir güç ve yürek göstergesidir.

Önyargıların bir öteki kaynağı da “Bir yabancı bana nasıl yardımcı olabilir?” fikridir. Beşerler, oburlarının onları tam manasıyla anlayamayacağını ya da yargılanacaklarını düşünebilirler. Bu noktada, terapinin yapısının itimat, zımnilik ve tarafsızlık üzerine kurulu olduğunu anlatmak değerlidir. Araştırmalar, terapistlerin tarafsız bir bakış açısıyla, bireylerin duygusal süreçlerini derinlemesine anlamalarına yardımcı olduklarını göstermektedir (Norcross & Wampold, 2018).

2. Direnç ve Zorlanmalar: Kendini Açma Korkusu

Eşiniz terapi fikrine direnç gösterdiğinde, bu çoklukla derin bir içsel endişeye dayanır. Terapinin iç dünyayı açığa çıkarmayı gerektirdiği fikri, birçok şahısta kendini savunmasız hissetme korkusu yaratabilir. Kişi, geçmiş travmalar, ilişkisel sorunlar ya da duygusal yaralarını dışarıya açma konusunda zorlanabilir. Bu durumda, terapinin süratle ilerleyen bir süreç olmadığını, bireyin kendini açmaya hazır olduğu anda ilerlediğini açıklamak yararlı olabilir.

Araştırmalar, terapi sürecinin her bireyin kendi temposuna nazaran ilerlediğini ve bireyin bu süreçte kendini hazır hissetmeden derin hislere yönlendirilmediğini göstermektedir (Levenson, 2015). Bu da terapi sürecinin güvenilirliğini artıran kıymetli bir faktördür. Eşinize, bu sürecin büsbütün onun denetiminde olduğunu ve hazır hissetmediği bahislere girilmeyeceğini vurgulamak, dirençleri hafifletebilir.

3. Sevdiklerinize Nasıl Yardımcı Olabilirsiniz?

Eşinizin terapiye karşı gösterdiği direnç karşısında nasıl yaklaşacağınız, bu süreçte hayli kritik bir rol oynar. Onun bu süreci anlamasına ve kabullenmesine yardımcı olabilmek için destekleyici, empatik ve anlayışlı bir lisan kullanmak değerlidir. İşte bu süreçte sevdiklerinize nasıl yardımcı olabileceğinize dair kimi yollar:

• Dinleyici Olun: Terapiye gitmek istememesinin ardındaki hisleri anlamak için eşinizi yargılamadan dinleyin. Onun endişeleri, kaygıları ya da çekincelerini anlamaya çalışmak, destekleyici bir başlangıç yapmanızı sağlar. Psikoloji literatüründe, aktif dinleme tekniklerinin bireylerin karşılıklı anlayış geliştirmesi üzerinde büyük tesiri olduğu bilinir (Rogers, 1951).
• Empatiyle Yaklaşın: Ferdî ataklardan kaçınarak, terapi fikrini kabul etmesinin yalnızca kendisi için değil, alakanız için de kıymetli olduğunu anlatın. Örneğin, “Birlikte daha düzgün hissetmemiz için bir yol olabilir,” üzere bir söz, eşinizin kendini köşeye sıkışmış hissetmesini önler ve işbirliğine açık olmasını sağlayabilir.
• Birlikte Denemeyi Önerin: Eşinizin tek başına terapiye gitmesi konusunda isteksiz olduğunu fark ettiğinizde, çift terapisi seçeneğini gündeme getirebilirsiniz. Bilhassa ilişkisel sorunlar yaşıyorsanız, çift terapisi birinci adım olarak daha kabul edilebilir olabilir. Couples therapy, ilgiyi daha derin bir seviyede anlamayı ve bağlantı hünerlerini geliştirmeyi hedefleyen tesirli bir metottur (Johnson, 2004).

4. Küçük Adımlarla Başlamak: Birinci Seans Deneyimi

Birçok kişi, terapiye başlamadan evvel nasıl bir tecrübe yaşayacağını bilmediği için huzursuz olabilir. Bu noktada, küçük adımlarla ilerlemek kıymetlidir. Bir seans denemeyi önermek, eşinizin terapinin ne kadar rahatlatıcı olabileceğini deneyimlemesine yardımcı olabilir. Hatta birçok terapist, birinci görüşmelerde danışanlarına süreç hakkında bilgi vererek onları rahatlatma konusunda adımlar atar (Lambert, 2013).

Ayrıca eşinize, terapiye başlamanın yalnızca bir deneme olduğunu, bu süreci sevip sevmediğine karar vermesinin büsbütün kendisine bağlı olduğunu belirtmek, baskıyı azaltabilir.

5. Sonuç: Terapi Bir Güç Gösterisidir

Terapiye gitme fikrinin toplumda hâlâ yanlış anlaşıldığı bir gerçek. Lakin terapi, bireylerin kendilerini daha derin bir biçimde anlamalarını sağlayan, duygusal ve zihinsel sıhhati geliştiren güçlü bir süreçtir. Eşinizi terapiye ikna etme sürecinde sabırlı, destekleyici ve empatik bir yol izlemek değerlidir.

Unutmayın, terapiye yönelik dirençler birçok vakit derinlerde yatan kaygılar ve yanlış anlamalardan kaynaklanır. Bu süreçte eşinize vakit tanımak, onun duygusal muhtaçlıklarını anlamak ve kendi suratında ilerlemesine müsaade vermek kritik rol oynar. Terapi, bir zayıflık ya da başarısızlık göstergesi değil, tersine bireyin ömür kalitesini artırmak ve bağlantılarını daha sağlıklı bir temele oturtmak için atılan güçlü bir adımdır. Ona, birlikte daha düzgün bir ömür için bu adımı atmaktan korkmaması gerektiğini, zira terapinin bireylerin ve çiftlerin hayatını nasıl olumlu tarafta değiştirebileceğini gösteren sayısız araştırma olduğunu hatırlatabilirsiniz (Brown & Ryan, 2003).

Eşinizin bu sürece vakitle daha açık hale geleceğini ummak ve ona dayanak olmak, münasebetteki karşılıklı inancı pekiştirecektir. Nihayetinde, terapi bir seyahattir ve bu seyahate birlikte çıkmak, hem ferdi hem de ilişkisel büyüme için muazzam bir fırsat sunar.

Referanslar:

• Brown, K. W., & Ryan, R. M. (2003). The benefits of being present: Mindfulness and its role in psychological well-being. Journal of Personality and Social Psychology, 84(4), 822–848. https://doi.org/10.1037/0022-3514.84.4.822
• Corey, G. (2017). Theory and Practice of Counseling and Psychotherapy (10th ed.). Cengage Learning.
• Johnson, S. M. (2004). The Practice of Emotionally Focused Couple Therapy: Creating Connection. Routledge.
• Lambert, M. J. (2013). Bergin and Garfield’s Handbook of Psychotherapy and Behavior Change (6th ed.). Wiley.
• Levenson, H. (2015). Time-limited Dynamic Psychotherapy: A Guide to Clinical Practice (2nd ed.). American Psychological Association.
• Norcross, J. C., & Wampold, B. E. (2018). Relationships and responsiveness in the psychological treatment of depression. Clinical Psychology Review, 67, 11-19. https://doi.org/10.1016/j.cpr.2018.05.006
• Rogers, C. R. (1951). Client-Centered Therapy: Its Current Practice, Implications and Theory. Houghton Mifflin.