Saldırganlık

SALDIRGANLIK

Saldırganlık diğerlerini inciten ya da incitebilecek her türlü davranıştır. Saldırgan çocuk, akranları ve etrafındaki yetişkinler tarafından sağlıklı ve uyumlu münasebetler kurmakta zorluk yaşarlar. Gergin, geçimsiz, doğuşçu ve sonlu olurlar. Öfkelidirler ve karşı gelme eğilimleri içerisindedirler. Ebeveynlerinin koymuş oldukları sonlara uymak istemezler. Otoriteyi reddetmeye meyillidirler.

ÇOCUĞUM NEDEN SALDIRGAN DAVRANIŞLAR SERGİLİYOR?

İçsel ve dışsal engellenmeler çocukta öfkeyi oluştururken daha sonraki boyutta karşımıza saldırgan davranışlar olarak çıkmaktadır. Engelleme ne kadar erken yaşta başlarsa saldırgan davranışlar da o kadar fazla olur. Ebeveynlerin sert, baskıcı ahenk içinde olmaları, çocuğun benliğini zedeleyici kelamlar kullanmaları, suçlayıcı hal içinde olmaları saldırganlık davranışının artmasına neden olur.

Çocukların birinci toplumsallaştığı alan ailedir ve en başta aile bireylerini daha sonra akranlarını ve öğretmenlerini rol model alır. Son yıllarda teknolojinin hayatımızın içine derinlemesine girmesiyle birlikte izledikleri çizgi sinema kahramanları, oynadıkları vurdulu kırdılı teknolojik oyunlar da sebepler ortasındadır.

Diğer bir faktörde çocuğun lisan gelişiminin geri olmasından kaynaklı kendini söz edememesidir. Kendini söz edemeyen çocuk öfkelenir, öfke ise artış gösterip saldırganlığın ortaya çıkmasına neden olur. Kendini tabir edemeyen çocuklarda vurma, itme, ısırma, tekmeleme üzere davranışlar epey sık görülür.

Çocuklar dikkat çekmek için de saldırgan davranışlarda bulunabilir. Çocukla nasıl ilgilenildiğinin onun için kıymeti yoktur. Değerli olan etrafındakilerin dikkatini çekmektir. Saldırgan davranışlar sergileyen bir çocuk bu halde çevresindekilerinin dikkatini çekmişse bu davranışına devam edecektir.

Beyin zedelenmesi, zeka seviyesi düşüklüğü, tiroidin fazla çalışması üzere nedenler de çocukta saldırganlığın artmasına sebep olur. Çocuk dürtülerini denetim altına alamaz.

Parçalanmış ailelerin çocuklarında da saldırganlık davranışları görülür. Erkekler fizikî olarak saldırganlık gösterirken, kızlar ise sözel hücum yapma eğiliminde olurlar.

SALDIRGAN ÇOCUK;

Sevilmediğini düşünür. Benlik algısı olumsuz istikamette etkilenmiştir. İtilen, aşağılanan bir birey olarak kendini nitelendirir. Öz itimat duygusu gelişmemiştir. Bu sebeple de bedensel gücüyle kendini ortaya koymaya çalışırlar.

SALDIRGAN DAVRANIŞLARIN 6-7 YAŞLARINA YANLIŞSIZ AZALMASI BEKLENİR.

Çocuk toplumsallaştıkça saldırgan davranışların azalması beklenir. 6-7 yaşından sora azalma olmaz ise davranış bozukluğu olarak nitelendirilir. Şayet saldırganlık kişinin kendisine yönelikse ileriki vakitlerde depresyona, intihara; dışarıya yönelikse çatışma ve cinayete neden olur. Uzman tedavisi gerektirir.

NE YAPMALIYIZ?

-Örnek davranışlar sergilemeli, saldırgan davranışları yapmamalısınız. Mutlaka çocuğunuza vurmamalısınız.

-Çocuğunuzu düzgün tanımalı, hangi durumda saldırgan davranışlar sergilediğini gözlemlemeli ve nedenleri ortadan kaldırmalısınız.

-Emir cümleleri kurmamalısınız.

-‘’Yapma’’, ‘’İtme’’,  ‘’Tekmeleme’’ üzere sözlerle çocuğu çok fazla uyarana maruz bırakmamalısınız.

-Cezanın hiçbir sorunu çözmeyeceğini unutmamalısınız, bu yüzden cezalandırmamalısınız.

-Olumsuz davranışlarına odaklanıp, çocuğun benlik algısına ziyan vermemelisiniz.

-Olumlu davranışlarını görüp, onaylamalısınız.

-Saldırgan davranışlarda isteğini mutlaka yerine getirmemelisiniz.

-Saldırgan imaj ve olaylardan uzak tutmalısınız.

-Çocuğu rahatlatacak aktivitelere yönlendirmelisiniz.