Kıskançlık

“Bitti.” dedi, telefondaki bayan. Hıçkıra hıçkıra ağlıyordu. “Anlamadım.” dedi, iş toplantısının en can alıcı yerinde, ısrarla çalan telefonuna karşılık vermek zorunda kalan adam. “Bitti anlıyor musun? Buraya kadarmış…”

Hiçbir şey anlamadık o denli değil mi? Gelin daima birlikte 2 saat öncesine gidelim. Sabah eşinden daha evvel uyanan bayan, ocakta yumurta haşlanırken vakit doldurmak için cep telefonundan maillerine göz attı kocasının. Rutin iş maillerinin ortasında cep telefonu operatörü tarafından gönderilmiş bir fatura dikkatini çekti. Çok da umursamadan açtı maili. O da ne? Sınır eşinin ismine kayıtlıydı lakin numara eşinin de değildi, kendisinin de… Yani eşinin üzerine kayıtlı, kendisinin haberdar olmadığı bir telefon sınırı vardı. Başından aşağı kaynar sular dökülmüş, sesi titremeye, gözleri ise dolmaya başlamıştı. O ağlamaklı iç sesiyle zar güç mırıldandı kendi kendine; “Yanlış görmüşsündür!” Bir daha denetim etti, bir daha ve hatta bir daha… Sonuç değişmedi. Tam tamına 24 yıldır tanıdığı ve 14 yıldır evli olduğu adamın kendisinden kıymetli bir şeyler sakladığını sezinledi o anda. Ocağın altını kapattı, kapıyı çarptı ve koşar adımlarla sokağa attı kendisini. İçini kemiren bu kuşkunun tesiri gitgide artıyordu. Bu telefon sınırının kocasının sevgilisine ilişkin olduğundan en ufak bir kuşkusu bile yoktu. Demek çocuğunun rızkından kısıp en ince ayrıntılarına kadar tüm harcamalarını karşılıyordu bu bayanın. “Yazıklar olsun.” dedi içinden, tahminen bin kez…”yazıklar olsun…” Evvel aramayı düşündü bu numarayı. Ancak sonra vazgeçti elinin zıddıyla gözünden süzülen yaşları silerek. Ne diyecekti ki tanımadığı bu bayana? En güzeli kocasını arayıp her şeyi bitirmekti…

Evin kapısının çarpmasıyla gözlerini araladı genç adam. Tekrar geç kalmıştı işe. Telaşla yüzünü yıkarken, için için kızdı markete gittiğini düşündüğü eşine “Ne olurdu güya beni uyandırsaydı…” Çabukla üzerini giyindi ve iş yerinde başlamak üzere olan sabah toplantısına yetişebilmek ümidi ile yola düştü. Tam toplantının en can alıcı yerindeydi ki, telefonu ısrarla çalmaya başladı. Bu kadar ısrarlı çaldığına nazaran kıymetli bir şey olmalıydı. Açtı telefonunu genç adam.

Bitti.” dedi, 14 yıllık karısı. Hıçkıra hıçkıra ağlıyordu. “Anlamadım.” dedi adam. “Bitti anlıyor musun? Buraya kadarmış…Sakın inkar etmeye kalkma.” Ve sabah yakaladığı açığını vurdu adamın yüzüne. “Hangi fatura diyebildi” adam şaşkınlıkla. Bir de bilmiyormuş üzere yapmıyor muydu? 0-5..-……. dedi bayan öfkeyle. “Haa” dedi genç adam, “evde kullandığımız taşınabilir internet erişiminin faturası o” , “Kızın daima görüntü indirdiği için bu sefer bir epey yüklü geldi. Akşama konuşuruz.”

Gülümsediğinizi görür üzereyim lakin, buna emsal bir hadiseyi yarın sizin yaşamayacağınız ne malum?

İkili bağlarda büsbütün itimatla alakalı olan kuşkular bir çok çiftin hayatını karartıyor günümüzde. Aldatmanın bu kadar çok konuşulduğu çağımızda kimi vakit “acaba ben de aldatılıyor muyum?” demek hastalık değil fakat, bu acabaların dozu kaçırıldığında, problemler başlıyor. Kıskançlık, daha çok özgüven eksikliğinden kaynaklanan bir his durumu.  Beşerler, özgüvenlerinde düşme olduğu vakit, kendilerini yetersiz hissetmeye başlıyor ve bunun sonucunda elinde olanı kaybetme korkusuna düşüyorlar. Elbette ki bu durumun hem bayan hem erkek için geçerli olduğunu bilhassa belirtmek isterim ki; üstteki gerçek kıssayı okuyan bayan okuyucularım, cinsiyet ayrımcılığı yaptığımı zannetmesinler. J Kıskançlık, elindekini kaybetme kaygısıdır. Bu durum bilhassa sevgi bağlarında, terk edilme korkusu halinde baş gösterir. Zira aşk alakasında insan sevgi ilişkisindekinden farklı olarak karşısındakini yüceltir ve eksiğini gör(e)mez. Ancak insan, bu bütünlüğe karşı bir tehdit hissettiğinde, örneğin sevdiği insanın ilgisinin birine yöneldiğini ya da yöneleceğini öngördüğünde, partnerinin bir anda o kadar da harika olmadığını, kusur kusurlu bile olduğunu düşünür ve at arabası, balkabağına dönüşüverir. İşte bozulan bu büyü, bağın rotasını birden kıskançlığa, kaybetme korkusuna, yenilmişliğe, hırslara ve kimi vakitte karşı tarafa yöneltilen gereksiz suçlamalara çevirir. Kıskançlığın pençesine düşen bayan ya da erkek o andan itibaren ne yazık ki, mantıklı düşünmeyi başaramaz. Alakayı canlı tutan, bireyleri birbirine bağlayan az ölçüde kıskançlık duygusu doğal olmakla bir arada, çok ciddi  olarak bir ilgiden, sevgiden mahrum kalma telaşı taşınıyorsa bu hem kıskanan şahsa hem de bağlantıya ziyan verir. Ağır bir biçimde kıskançlığın yaşandığı evlilikler kıskanan için de kıskanılan için de çekilmez hale gelir. Her şeyden evvel yersiz yere kıskanılan kişi kendisini kapana kısılmış üzere hisseder. Kıskanan ise zati en büyük ziyanı kendisine verir. Tahlilsiz kalan kıskançlık olayları da evliliğin temelini sarsar. Kimi kıskanç eşler, eşlerini meskene bağlı tutmak için tehdit yolunu kullanırlar. Halbuki sadakat, tehditle değil lakin sevgiyle sağlanır. Eşini baskı altında tutmaya çalışmak, her hareketini takip etmek, çok kuşkucu davranmak, kıskançlığı öfke biçimde yansıtmak karşı tarafı daha çok uzaklaştırır. Olumsuz hislerle baş etmenin yolu, onların yerini olumlu hislerle doldurmaktır. Kişi sevdiği beşere sevgiyle yaklaştıkça karşısındaki de ona birebir halde yaklaşacak ve tahminen de kıskançlığı doğuran nedenler ortadan kalkacaktır.

Kabul edilebilir seviyede kıskançlık, herkesin yaşadığı bir his olup birebir vakitte sevginin bir ölçüsü sayılmaktadır. “Beni seviyor ki, kıskanıyor, sevmese kıskanmaz” diye düşünen bireyler, kıskançlığın boyutları büyüyüp ömürleri çekilmez bir hal aldığında bunalmakta ve kıskançlığı ortadan kaldırmanın yollarını aramakta, ancak çoğunlukla başarısız olmaktadırlar. Sağlıklı sonların içinde kalan kıskançlığın ölçüsü yaşantıda herkesin ortak kıskançlık kriterleri seviyesinde kıskanması lakin bunun ötesine geçmemesidir. Kıskançlık konusunda kıskanan kişinin kendisine mazeret olarak bulduğu en klişe deyiş; “Sana güveniyorum lakin insanlara güvenmiyorum” kelamıdır. Lakin kişi bu kandırmacanın gerisine saklanmak istese bile, sonuç ve süreçte yaşanan sorunlar, bu durumun patolojik bir hastalık olduğu gerçeğini ortadan kaldırmaz.

Hastalıklı seviyede olan kıskançlığı ortadan kaldırabilmek için kıskanılan kişinin aldığı tedbirler kıskançlığın dozunu biraz daha aşağıya çekebilmekte lakin büsbütün engelleyememektedir. Kıskançlık sevgiyi ve alakayı öldüren faktörlerin başında gelmektedir. Bu yüzden partnerimizin yahut kendimizin kıskançlık hissinin kıskacında olduğunu hissediyorsak, hiç vakit kaybetmeden profesyonel yardım almalı ve birlikteliğimizi değerli ölçüde zedeleyen bu kusurdan, yakamızı sıyırmayı başarabilmeliyiz.