“tükenmişlik, yapacak bir şey kalmadığında değil, içsel bir boşluk hissettiğimizde başlar.”

Nedir tükenmişlik? Birden teğe hayattan kopmak mı? Ya da uzun müddettir peşinizi bırakmayan olumsuz hisler mı? 
Tükenmişlik, bazen yavaşça, bazen aniden sizi sarar. Başlarda yalnızca yorgun hissedersiniz, fakat bu yorgunluk bir mühlet sonra fizikî ve duygusal bir yük haline gelir. Her şey üzerinize gelir, yapmak zorunda olduğunuz işler birikmeye başlar ve bir noktada artık hiçbir şey yapacak gücünüz kalmaz. İş yerinde, okulda yahut şahsî ömürde daima bir şeyler vermek zorunda hissetmek, sonunda tükenmişliğe yol açabilir.
Duygusal olarak boşalmış hissedersiniz; kendinizi diğerlerine bağlayamaz, etrafınızda olup bitene duyarsızlaşırsınız. Küçük şeyler bile büyük bir gerilim kaynağına dönüşür, zira gücünüz tükenmiştir. Hatta yaptığınız işin ya da gösterdiğiniz eforun bir manası yokmuş üzere gelir, ne kadar uğraşırsanız uğraşın, bir şey değişmiyormuş üzere hissedersiniz.

Tükenmişliğin en besbelli belirtileri şunlar olabilir:
•    Duygusal yorgunluk: Kendinizi tükenmiş ve boş hissetmek.
•    Bağlantı kaybı: Beşerlerle, işinizle ya da hobilerinizle ilişki kurmakta zorluk çekmek.
•    İçsel değersizlik hissi: Yapılan gayretlerin bir manası olmadığını hissetmek, kendinizi yetersiz hissetmek.

Tükenmişlik sırf bir yorgunluk değildir. Kendimize dair kuşkular de bir tükenmişlik belirtisi olabilir.  “Kimim ben?” “Ne yapıyorum?” “Kimler var yanımda?” Üzere birçok soru aslında tükendiğimizi gösterebilir. Pekala ne yapmalıyız? Bu soruların karşılığını mı aramalıyız yoksa öylece kabul edip devam mı etmeliyiz?
En evvel, bu duyguyu kabullenin. Bu his şu an için size ilişkin. Bazen yalnızca bir müddetliğine durup, dinlenmek gerekebilir. Sorumluluklarınızın ağır geldiğini ve sizi yorduğunu düşünüyorsanız evvel sorumluluklarınızı değerlendirin. Hangileriyle ne kadar baş edebiliyorsunuz? Bu soruya gerçekçi yanıtlarınızı bulduktan sonra sorumluluklarınızı sıralayabilirsiniz.
Kendinizi eleştirmeyin. “Ben neden tükeniyorum?” yahut “Diğerleri nasıl başa çıkabiliyor?” üzere sorular yalnızca suçluluk duygusu yaratır. Hepimiz insanız, bazen yorgunluk ve tükenmişlik duygusu kaçınılmazdır. Kendinize şefkat gösterin, bazen dinlenmek, uyumak, yahut yalnızca bir mühlet sessiz kalmak iyileşmenize yardımcı olabilir. 
Size neyin güzel geldiğini bulmaya çalışın. Tahminen uzun bir yürüyüş yapmak, dışarda saatlerce gezmek ya da yalnızca bir müddet yalnız kalmak yeterli gelebilir. Birtakım noktalara yine başlamaya çalışın. 
Bireyler tükenmişlik yaşarken başında daima dönüp duran niyetlerle boğuşur. Niyetlerinizi bir kağıda dökebilir ya da size yeterli geleceğini düşündüğünüz bir şahısla paylaşabilirsiniz. Bu sizi hafifletebilir. Ne düşündüğünüzü dışa vurmak, bir manada rahatlamanızı sağlar.

Unutmayın, tükenmiş hissetmek, insan olmanın bir modülüdür ve bu, her vakit geçebilecek bir durumdur. Kendinize karşı nazik, sabırlı ve anlayışlı olun. Vakitle toparlanacak, yine güç bulacaksınız. Lakin bu süreçte, kendinizi fazla zorlamayın ve gerektiğinde yardım alın. Kendinize şefkat göstermek, bu yolda en güçlü adımınız olabilir.