Çocukta ayrılma kaygısı

ÇOCUKTA AYRILMA KAYGISI

Çocuğa yaşına nazaran sorumluluklar verilmelidir. Çocuğa bağımsız hareket etmesine mahzur olan bir ortam sunulmuşsa bu çocuktaki korkuyu arttırır. Şayet sorumluluk verilmemiş, kaygılarından ötürü anne baba ile uyumasına müsaade edilmiş, tuvalet eğitimi hazır olmasına karşın geciktirilmişse, hastalanır, düşer tasasıyla hareket alanı kısıtlanmışsa çocukta telaş ve güvensizlik oluşur.

Çocuğun ayrılık durumlarında göstermiş olduğu huzursuzluk karşısında ailenin de tasa seviyesi arttıysa ve çocuğun sakinleşmesine yardım edecek formda yaklaşılmadıysa ayrılığın endişelenilmesi gereken bir durum olduğu iletisi aile tarafından pekiştirilmiş olur ve çocuktaki telaş yerleşik hale gelir.

Çocuklarda oluşan ayrılma korkusunu çözmenin yolu anne –çocuk ortasındaki ilgiyi çözmekten geçer. Dertli çocukların annelerinde de ziyadesiyle tasa görülmektedir.

Anne ve çocuğun telaş yahut güvensizlik hissi oluşmadan ayrışmasını sağlamaktır. Bunun için küçük alıştırmalarla başlanır. Ön şart çocuk ve annenin her gün sistemli olarak kaliteli vakit geçirerek doyumunu sağlamaktır. Bu vakitte sınırlamalara uymak çok değerlidir. Her ikisinin de eğlenip keyifli vakit geçirebilecekleri oyunlar oynamalı, birlikte vakit geçirmeli lakin bunu kesinlikle hudut konulmalıdır. Çocuğun yalnız oyun oynamaya teşvik edilmeli tahminen birebir odada anne kendine nazaran bir şey ile ilgilenirken (kitap okumak, örgü örmek, yazı yazmak v.b) çocuğun yalnız oynaması lakin bu oyuna müdahale edilmemesi yalnızca gözlemlenmesi gerekir. Her gün buna vakit ayırmalıdır.

”Kocaman oldun ağlama”

Korku ve korkusuna hürmet göstermeli ve küçümsenmemeli. Çok reaksiyon vermemelisiniz, korkulu olduğunda çocuğa çok ilgi gösterilmesi de tasa durumunu pekiştirebilir.

Yapılan bir araştırmada ise Ayrılık Telaşı Bozukluğu belirtilerinin 5-9 yaş aralığında ortaya çıktığıdır. Okul reddi; çok boyutlarda okuldan korkma, karın ağrısı, ağlama, kabus görme, uykusuzluk, yalnızlıktan korkma, arkadaşlarından uzaklaşma, anneye yapışma, hırçınlık, çekingenlik, nefes alıp vermede zorluk, titreme, kasılma , baş ağrısı ,mide ağrısı yahut bulantı, sınıfa girmeme, bayılma ve vb. davranışlarla ortaya çıkar. Çocuk bu hisler içerisindeyken bilişsel olarak gözlemlediğimiz belirtiler ise genelde ‘Annemi bir daha göremeyeceğim! ‘‘Annemin başına makûs bir şey gelecek! ‘‘Kaybolacağım!’ vb. üzere fikirlerdir.

Ayrılık korkusu Bozukluğu tanısı almış çocuklar ekseriyetle okul reddi yakınmaları ile profesyonel takviye almak için başvurmaktadır.

Ceyda Yücetürk Karakaya

Aile Danışmanı