Başkalarını nelerle yargılıyoruz?

BAŞKALARINI NELERLE YARGILIYORUZ?

Acaba gün içinde insanları ne cins yargılarla yargılıyoruz? Örneğin, “Kardeşim çok bencil, her vakit kendisini düşünüyor” ya da “Arkadaşım ne kadar da düşüncesiz” ya da “Annem hiçbir şeyden mutlu olmuyor”. Bunlar tanıdık geliyor mu? Bu yargılarımızı fark etmemiz kıymetli, zira bu yargıların tamamı kendimizle ilgili. Gün içinde birisini yargıladığımızı fark ettiğimizde, kendimize şu soruyu sorabiliriz: “Acaba kendimle ilgili neyi görmüyorum, kabul etmiyorum ya da sevmiyorum?”

Var Olanı Sevmek kitabının muharriri Byron Katie, diğerlerini yargıladığımız her durum için şu soruları sormamızı öneriyor:

Bu yargının katiyetle gerçek olduğunu bilmem mümkün mü?

Bu yargıya inandığımda nasıl reaksiyon veriyorum ve nasıl bir insan oluyorum?

Bu yargım olmasaydı nasıl davranırdım ve nasıl birisi olurdum?

Sonra da dikkatimizi zıt istikamete çevirmemizi istiyor: “Aslında … olan kim?”

Byron Katie’nin bu çalışması nitekim çok derin. İnsan kendisinin hiç fark etmediği taraflarıyla karşılaşıp şok olabiliyor.
İlginizi çekerse, aşağıdaki linkte çalışmanın çok daha kapsamlı halini bulabilirsiniz:

Keyifli günler dileğiyle

Özgür Gelbal

Psikoterapist, Ömür Koçu