İlişkilerde neden çocukluktaki yaraları tetikleyen insanlara yöneliyoruz?

Bu durum derinlerde işleyen bir içgüdüden kaynaklanır. Çocukken eksik kaldığımız sevgiyi, ilgiyi ya da kabul görmeyi yetişkinlikte tamamlama uğraşı. Bu yüzden bir partnerde cazip bulduğumuz özellikler Aslında iki katmanlıdır. Birinci katmanda onun yanında eğleniyoruz.Güven duyuyor kendimizi bedelli hissediyoruz. Lakin bu katmanın altına çok daha karmaşık bir yapı var.Bu da çocukken aradığımız ve asla bulamadığımız sevgiyi tekrar bulma arayışı ve birçok insanın bilhassa çocukken duygusal ya da fizikî istismara uğramış olanların kendilerini istismarcı ilgileri çekilmiş bulmaları  tesadüf değildir. Bir çoğumuz ebeveynlerimizde eksik olan fonksiyonelliği ve sağlıklı bağlanmayı öbür insanlarda ararken aslında fark etmeden tanıdık olan şemaları çekiliriz.Bu bilinçaltının tanıdık olanı seçme eğiliminden kaynaklanır. Çocukluğumuzun güvensizliğini yahut eksik sevgi tecrübesini yine yaşamak tahminen de bir formda bu eksikliği tamamlama ihtimali verir. Lakin bu döngüyü tamamlamak yerine çoğunlukla birebir yaraları daha da derinleştiren bir tekrara sürükler. Aslında burada değerli olan bu farkındalık ile yüzleşip kendi  bedelimizi,sevgiyi hak etmeye inancımızı geliştirmektir. Geçmişin faydalarına bir şifa arayışı olarak başlayan bu cins bağlar lakin kendimize hak ettiğimiz bedeli verdiğimizde yeni ve sağlıklı bir seviyeye taşınabilir.